Hálito de vida

Te pienso como hálito: un aroma, el de tu piel; tu olor, mi cuna. Me recojo en el ritmo de tu respiración pausada, en la suavidad del aire que escapa de tu risa, y cierro los ojos temiendo perderme el aliento refrescante y etéreo que es tu vida.


Bizitzeko arnasa

Hats bezala pentsatzen zaitut: lurruna, zure larruazala; zure usaina, sehaska. Zure arnasketa geldoaren erritmoan neure baitan biltzen naiz, zure algaratik ihes egiten duen airearen leuntasunean, eta begiak itxi ditut zure bizitza den arnas etereoa galtzeko beldurrez.